„Próby przystosowywania niektórych utworów do realizacji przez inne niż w pierwotnym zamyśle kompozytora media wykonawcze wynikają zazwyczaj z ich wysokiej wartości artystycznej, popularności wśród odbiorców, a także indywidualnych preferencji grającego oraz chęci podzielenia się ze słuchaczami wrażliwością muzyczną i postrzeganiem muzyki. Niewątpliwie proces ten przyczynia się w znacznej mierze do propagowania opracowywanych utworów. Niejednokrotnie zdarza się, iż transkrybowane dzieło muzyczne zyskuje większą popularność niż oryginał.
Warto postawić kilka pytań. Skąd pojawia się potrzeba dokonywania takich opracowań? Co decyduje o ich wartości i popularności, zarówno wśród artystów, jak i odbiorców? Jaką rolę odgrywa w tym procesie osoba transkrybującego? Na ile transkrypcja odbiega i może odbiegać od oryginału oraz czym jest to spowodowane? W jaki sposób przebiega opracowanie utworu? Pytania te, między innymi, będą przedmiotem badań i dociekań autora niniejszej pracy […].
Wybór utworów, na których oparł się autor tej pracy, spowodowany był kilkoma czynnikami. Pierwszy z nich, to kunszt kompozytorski Dymitra Szostakowicza i George’a Gershwina. Drugi, to niezwykła popularność zarówno Koncertu na fortepian, trąbkę i orkiestrę op. 35 Szostakowicza, jak i Błękitnej rapsodii Gershwina. Trzeci powód to osoba transkrybującego — Timofieja Dokshizera. Był on nie tylko wirtuozem, świetnym pedagogiem, lecz także autorem wielu uznanych opracowań utworów na trąbkę. Dokonał ogromnej liczby transkrypcji, od dzieł epoki baroku po utwory współczesne, od utworów symfonicznych, koncertujących, po miniatury. Jego nagrania do dziś są wzorem; zachwycają kunsztem technicznym, swobodą wykonawczą i wrażliwością muzyczną […]”.
Publikacja dofinansowana przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.