Nikolai Kapustin, Cello Sonatas

Nikolai Kapustin – Cello Sonatas

Wykonawcy: 

• Bartosz Koziak – wiolonczela
• Rafał Błaszczyk – fortepian

Określany jako wizjoner i poeta wiolonczeli, Bartosz Koziak zdobył sobie uznanie melomanów i krytyków nietuzinkowymi interpretacjami dzieł zarówno klasyków, jak i kompozytorów współczesnych oraz przemyślanymi i często śmiałymi wyborami programowymi. Laureat nagrody Fryderyk 2023, Zwycięzca III Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w 2001 r. w Warszawie, zdobywca II nagrody na Konkursie Isanga Yuna w Tongyeong (Korea) oraz na Konkursie im. Mikola Lysenki w Kijowie. Razem z Rafałem Błaszczykiem, wybitnym pianistą młodego pokolenia, absolwentem Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy pod kierunkiem prof. Katarzyny Popowej-Zydroń i prof. Katarzyny Rajs i laureatem ponad 50 nagród i wyróżnień na konkursach krajowych i międzynarodowych, nagrali arcywirtuozowskie sonaty wiolonczelowe Nikolaia Kapustina.

Tak o muzyce Kapustina, w eseju dołączonym do płyty, pisze redaktor Programu Drugiego Polskiego Radia, Karol Furtak:

Traktujemy jazz poważnie – wróćmy na koniec do tej diagnozy, jaką podzielił się z publicznością Ameryki Maurice Ravel jeszcze przed narodzinami głównego bohatera niniejszego wydawnictwa. Wydaje się ona trafnie opisywać także twórczość Kapustina. Bo choć kompozytor konsekwentnie stosuje gesty zapożyczone stricte z muzyki jazzowej – na gruncie rytmiki, melodyki, faktury i harmoniki – to jego sonaty wiolonczelowe wyrastają wprost z tradycji klasycznej. Oczywiście jest to tradycja rozumiana bardzo szeroko, obejmująca setki lat rozwoju muzyki europejskiej. Trzeba jednak przyznać, że w gronie kompozytorów, którzy w ubiegłym stuleciu często nawet garściami czerpali z muzyki jazzowej, Kapustin jest jednostką indywidualną – to jemu bowiem udało się doprowadzić do wykształcenia odrębnego języka twórczego, w którym najbardziej charakterystyczny jest konsekwentny balans pomiędzy klasycznie rozumianą formą i poetyką dzieła a jazzowymi inspiracjami. Można więc powiedzieć, że sonaty są tak jazzowe, jak i klasyczne – jazz dominuje na krótkich odcinkach, ale to klasyka bierze nad nim górę, jeśli tylko pokusić się o szeroki ogląd kompozycji Kapustina.

Utwory na płycie: 

I Sonata na wiolonczelę i fortepian op. 63/Sonata No. 1 for Cello and Piano, Op. 63
1. Largo, allegro animato 7:24
2. Sarabanda: largo 4:22
3. Scherzo: vivo 3:02
4. Introduzione e rondo: allegro risoluto 6:19
II Sonata na wiolonczelę i fortepian op. 84/Sonata No. 2 for Cello and Piano, Op. 84
5. (1). A piacere – Allegro non troppo 7:56
6. (2). Intermezzo: Comodo 6:21
7. (3). Allegro assai 7:16

Łączny czas: 42:40

Nagrano w Sali Koncertowej im. R. Sucheckiego Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w listopadzie 2021 r.