Przywracanie do życia koncertowego dzieł mniej znanych lub niemal zapomnianych twórców barokowych i klasycznych oraz próba odtworzenia ich brzmienia w postaci zgodnej z praktyką wykonawczą epoki, w której powstały, stanowi jeden z ważnych celów, jakie stawiają przed sobą wykonawcy identyfikujący się z tzw. nurtem HIP (Historically Informed Performance).
Wybitna polska klawesynistka, pani prof. Urszula Bartkiewicz, od wielu już lat realizuje projekty badawcze w zakresie problematyki wykonawczej i edytorskiej utworów instrumentalnych powstałych w XVIII wieku, w ramach prowadzonej przez siebie Katedry Klawesynu, Organów i Muzyki Dawnej, działającej w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.
Niniejszy projekt wydawniczy, obejmujący krytyczną publikację materiałów nutowych Koncertu klawesynowego C-dur Carla Josepha Birnbacha […] dokonany w kooperacji ze skrzypkami barokowymi: Michałem Marcinkowskim i Marcinem Tarnawskim doskonale wpisuje się w ten nurt działalności, który dotąd zaowocował m.in. nagraniem trzech płyt kompaktowych (DUX 243 – 1995, DUX 630 i DUX 631 – 2009) oraz publikacją nutową Polska muzyka klawesynowa z Wydawnictwa Józefa Elsnera (1803–1805) (AMFN Bydgoszcz, 2008).
dr hab. Michał Zieliński, prof. nadzw. [z recenzji wydawniczej]
Jeszcze do niedawna panowało powszechne przekonanie, że w drugiej połowie XVIII wieku twórcy zrezygnowali z komponowania utworów na klawesyn, a tworzona przez nich muzyka klawiszowa stanowiła wyłącznie repertuar fortepianowy. To niezgodne z rzeczywistością podejście zmienia się w miarę rozszerzania i pogłębiania badań źródłowych materiałów muzycznych przy równoczesnym poszerzaniu praktyki wykonawczej. Coraz częściej pod uwagę bierze się fakt, że współistnienie trzech instrumentów klawiszowych – klawesynu, klawikordu i fortepianu – było ściśle związane z dokonującą się ewolucją estetyczną, w trakcie której muzyka zyskiwała coraz bardziej uniwersalne cechy. Dzięki temu wykonywanie utworów na różnych typach instrumentów klawiszowych było normą i nie wymagało od twórcy żadnych dodatkowych transkrypcji czy adaptacji. Warto dodać, że ówcześni kompozytorzy, bez względu na osobiste preferencje, akceptowali ten stan rzeczy w pełni pozostawiając instrumentację decyzji wykonawcy. Świadczy o tym m.in. niejednoznaczna, często alternatywna lub niejednolita, czy pozbawiona jakichkolwiek wskazówek praktyka określania obsady wykonawczej w materiałach źródłowych.
Autorka niniejszego tekstu od wielu lat prowadzi prace badawcze związane z repertuarem klawesynowym drugiej połowy XVIII wieku w Polsce. Rezultatem są m.in. dzieła artystyczne muzyki polskiej jedynie w postaci płyty oraz krytyczna edycja nutowa (wraz z wprowadzeniem i komentarzem rewizyjnym) utworów klawesynowych przetranskrybowanych z miesięcznika „Wybór Pięknych Dzieł Muzycznych i Pieśni Polskich” wydanego przez Józefa Elsnera w latach 1803–1805. Prezentowany w niniejszej publikacji Koncert klawesynowy [C-dur] Carla Josepha Birnbacha to kolejny efekt tych badań. Dla celów edytorskich przygotowano krytyczne przetranskrybowanie rękopiśmiennego tekstu nutowego z powodu licznych błędów i nieczytelności, a także w celu upowszechnienia go w obiegu koncertowym i edukacyjnym. Obie wersje Koncertu pochodzą z odpisów wykonanych przez różnych kopistów ok. 1790 roku.
Publikacja z serii Muzyka dawna – muzyka żywa (3). Wydział Instrumentalny. Katedra Klawesynu, Organów i Muzyki Dawnej.
Publikacja sfinansowana z dotacji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.